پرندگان مرموز قوانین فیزیک را به چالش می‌کشند
تاریخ انتشار: ۸ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۰۷۹۰۰
پریسا عباسی- به دنبال مشاهده چندین یوفو که توجه‌های بسیاری را به خود جلب کرده، و در حال بررسی توسط پنتاگون هستند، محققان نیز در حال تجزیه و تحلیل داده‌ها هستند و دریافته‌اند که موضوع کمی پیچیده است.
شان کرپاتریک، مدیر دفتر حل و فصل ناهنجاری‌های همه جانبه در پنتاگون، و آوی لوب، ستاره‌شناس جنجالی هاروارد، تحقیقات اخیر خود را به پدیده‌های هوایی ناشناس «با قابلیت مانور بالا»» (UAP)یا بشقاب پرنده‌ها» معطوف کرده و در این مورد دیدگاه‌هایی را بیان کرده‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
یافته‌های آنها که در قالب مطالعه‌ای منتشر شده، و هنوز مورد بررسی قرار نگرفته است، بسیار شگفت‌انگیز و خیره‌کننده است.
در حالی‌که بخش زیادی از این مقاله به حدس و گمان‌هایی می‌پردازد که چگونه و چرا یک هوش فرازمینی، و یا صرفا کاوشگرهای خود تکثیر شونده آنها، در حیاط خلوت خانه ما فرود می‌آیند؛ بخش مهم‌تر آن در مورد جمع‌بندی و نتیجه‌گیری‌های این مشاهدات است که به علم فیزیک مربوط می‌شود.
به طور خلاصه، کرپاتریک و لوب، به اصطکاکی که باید بین یک بشقاب‌پرنده پرسرعت با آب و هوای اطراف آن باشد می‌پردازند؛ نظیر آنچه در فیلم‌های اولیه به تصویر کشیده شده توسط پنتاگون منتشر شد و باعث گیج شدن هواپیماهای نیروی دریایی شد که آنها را دیده بودند.
در واقع به نظر می‌رسد که بشقاب پرنده‌های مشاهده شده «با قابلیت مانور بسیار بالا» از نظر ظاهری از قوانین فیزیک پیروی نمی‌کنند. زیرا آنها باید در اثر اصطکاک یک «گلوله آتشین نوری درخشان» ایجاد کنند.
این گلوله آتشین، به نوبه خود، باید یک مشخصه رادیویی قابل تشخیص را نیز در رادار ثبت کند - اما این مشخصه هرگز در هیچ یک از آنها مشاهده نشده است.
آیا این بدان معناست که یوفوها، کشتی‌های بیگانه‌ای هستند که از مواد بدون اصطکاک ناشناخته برای انسان تشکیل شده‌اند؟ این احتمال خیلی کم است. به گفته کرپاتریک و لوب، موضوع خیلی ساده است: ابزارهای مورد استفاده برای دیدن بشقاب پرنده‌ها کافی نیستند.
آنها می نویسند: "فقدان همه این مشخصه‌ها، می‌تواند به معنی اندازه‌گیری فاصله نادرست (و در نتیجه سرعت مشتق شده) برای حسگرهای یک سایت باشد."
«تصاویر UAP معمولی آنقدر دور از دسترس هستند که نمی‌توان تصویری با وضوح بالا از آنها داشت و تعیین حرکت جسم به دلیل کمبود برد داده‌های موجود، محدود شده است.»
بیشتر بخوانید:
نورهای سبز آسمان هاوایی سلاح ترسناک چین از فضا برای نابودی ارتش آمریکا !لوب در نظری جنجالی عنوان کرده که ممکن است چهار کوینتیلیون (یک کوینتیلیون برابر ۱۰ به توان ۳۰ می‌باشد) فضاپیمای بیگانه در منظومه شمسی ما وجود داشته باشد، و بر این امر اصرار دارد که سیارک مرموز بین ستاره‌ای به نام «اوموآموآ» Oumuamua ، ممکن است یک کاوشگر بیگانه باشد!
بیشتر بخوانید:
این شهاب سنگ چقدر ترسناک است؟ خانه آدم فضایی هاست؟بنابراین، در حالی که لوب به طور کلی معتقد است که حقیقت هنوز کشف نشده، با در نظر گرفتن برخی از این اجسام مشاهده شده "با قابلیت مانور بالا" ، او فکر می‌کند که قبل از هر گونه نتیجه‌گیری قطعی به بررسی‌های قابل اعتماد و دقیق‌تری نیاز خواهیم داشت.
لوب و کرپاتریک می نویسند: «اگر برخی از UAP های مشاهده شده منشأ فرازمینی دارند، محدودیت‌های عملی برای تفسیر داده‌های مشاهده شده و اندازه گیری شده وجود دارند که از محدودیت‌های مبتنی بر علم فیزیک نشات می‌گیرد.»
منبع: futurism
کد خبر 1744073منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: حیات فرازمینی بشقاب پرنده فیزیک بشقاب پرنده مشاهده شده
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۰۷۹۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پرنده‌ای که تا ارتفاع بیش از ۱۱ هزار متری پرواز می‌کند
پرندگان، موجودات منحصر به فردی هستند. بعضی از آنها بدون اینکه بال بزنند کیلومترها اوج می‌گیرند، بعضی دیگر بیش از نیم قرن زندگی می‌کنند و بعضی نیز به معنای واقعی کلمه رنگارنگ هستند.
به گزارش ایسنا، وقتی به پرنده‌ای نگاه می‌کنید که در دوردست در حال پرواز است، به این فکر کرده‌اید که تا چه ارتفاعی می‌تواند بالا برود؟
گونه‌ای که رکورد بالاترین ارتفاع پرواز را در بین تمامی پرندگان در اختیار دارد، کرکس «دال روپل» (Gyps rueppellii) است. در سال ۱۹۷۳ میلادی یک کرکس روپل با یک هواپیمای تجاری در ارتفاع ۱۱ هزار و ۳۰۰ متری بر فراز ساحل عاج در غرب آفریقا برخورد کرد.
هواپیما به‌رغم اینکه یکی از موتورهایش را از دست داد، موفق به فرود شد. اما پرنده چندان خوش‌شانس نبود و جان سالم به در نبرد. تنها چیزی که از این پرنده باقی مانده بود، پنج پر کامل و ۱۵ تکه پر کوچک‌تر بود که البته همین‌ها هم برای شناسایی گونه و تأیید اوج‌گیری باورنکردنی این پرنده کافی بودند.
این پرنده، بومی منطقه ساحل صحرا در آفریقا است و در چندین کشور از جمله زیمبابوه، سنگال و اتیوپی یافت می‌شود. طول بال‌های قدرتمند این پرندگان به بیش از دو متر می‌رسد با این وجود این کرکس‌های روپل به ندرت در پرواز از آنها استفاده می‌کنند.
در واقع این کرکس‌ها در صعود پیوسته خود به ارتفاعات بالا و برای اوج‌گیری و جستجوی طعمه، غالبا روی ستون‌های گرمایی و بالارونده جو سوار می‌شوند.
کارشناسان می‌گویند کاملاً محتمل است که رویداد ۱۹۷۳ و برخورد یک کرکس روپل با هواپیمای تجاری یک استثنا بوده باشد. در واقع دلایلی وجود دارد که چرا معمولاً پرندگان در کنار هواپیماهای مسافربری در ارتفاع بالا دیده نمی‌شوند. یکی از عمده‌ترین این دلایل به اکسیژن مربوط می‌شود.
از دیگر رقبای کرکس روپل در ارتفاعات، می‌توان به «درنای خاکستری» اشاره کرد. کارشناسان یکی از این درناها را در ارتفاع ۱۰ هزار متری به هنگام فرار از یک عقاب در کوه‌های هیمالیا ثبت کرده‌اند. یک غاز سرنواری نیز در ارتفاع ۷۳۰۰ متری در این ناحیه مشاهده شده است.
به گزارش یورونیوز، از زمان ثبت این موارد و حتی با وجود فناوری‌های مدرن ردیابی، تا کنون هیچ سابقه‌ای از نزدیک شدن یک پرنده دیگر به رکورد کرکس روپل به دست نیامده و به همین خاطر حدنصاب اوج‌گیری در آسمان همچنان در اختیار این پرنده است.
این در شرایطی است که اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت، کرکس روپل را در فهرست پرندگان در معرض خطر جدی طبقه‌بندی کرده است.
این گونه از کرکس‌ها مانند بسیاری از پرندگان مشابه آفریقایی، با خطر از دست دادن زیستگاه، شکار و کاهش دسترسی به تنها منبع غذایی خود یعنی لاشه‌ها تهدید می‌شوند.
مسمومیت حاصل از آفت‌کش‌هایی نظیر «کربوفوران» همینطور داروی دیکلوفناک نیز در کاهش جمعیت این پرندگان موثر بوده است.
دیکلوفناک معمولا به عنوان ضد التهاب در درمان‌های دامپزشکی استفاده می‌شود، اما اگر کرکس‌های روپل لاشه حیواناتی را که چنین دارویی را مصرف کرده‌اند بخورند، ممکن است تلف شوند.
این موضوع زمانی تعجب‌آور می‌شود که بدانیم کرکس‌های روپل می‌توانند بدون هیچ مشکلی گوشت آلوده به سیاه‌زخم و بوتولیسم را بخورند و هضم کنند.
انتهای پیام
جاده کندوان یک طرفه شد